Blog WijBusinessNieuws,
Ondernemen is een vak (punt). Niet voor iedereen is het ondernemerschap weggelegd. Op menig verjaardag of feestje spreek ik regelmatig met mensen die het al jaren willen, maar de stap niet durven te wagen. Of juist de stap absoluut niet willen zetten. Ook mijn partner zou voor geen goud met mij willen ruilen. Stiekem denk ik wel eens aan de ‘veilige haven’ van het hebben van een dienstverband. Maar als ik dan besef dat ik veelal niet mijn eigen koers kan bepalen ben ik weer snel genezen.
Het bekende ‘wakkerschudmoment’
Heel veel van jullie zijn blij met wat jullie doen. Je hebt ooit bedacht ondernemer te willen worden en het is je gelukt. Je kunt ervan leven en een aantal verdient hier zelfs een behoorlijke boterham mee. Maar er zijn ook ondernemers die net aan rondkomen. De vrijheid lonkt, maar dat vraagt wel een prijs. Acquisitievaardigheden beschikken ze niet of nauwelijks en ook het netwerk is niet om over naar huis te schrijven. Ondanks dat gaan velen toch gewoon maar door. Maar wanneer trek je als eigen baas de stekker uit je toko?
Het is een beetje te vergelijken met hardlopen. Je hebt met jezelf afgesproken dat je de 10 kilometer gaat lopen in 60 minuten. Maar stel dat na 7500 meter het niet meer gaat, loop je dan door met de kans op blessures of stop je ermee?
Ondernemers zijn over het algemeen trots en ook een tikje eigenwijs. Hoe vaak ben jij, de persoon die deze blog nu leest, wel niet tegen je grenzen aangelopen? Wellicht ben je al een keer overspannen geweest, heb je een burn out gehad of wellicht erger. Veel ondernemers veranderen na zo’n gebeurtenis. Het bekende ‘wakkerschudmoment’.
Werken is toch bijna hobby?
Bijna iedere ondernemer van boven de 40 heeft zo’n moment wel een keer meegemaakt.
En eigenlijk is dat best wel vreemd toch? Je bent de baas van een bedrijf dat je zelf hebt opgericht. Dan kunnen we er wel vanuit gaan dat dit precies is wat je wil. Dan is werken toch bijna een hobby?
Helaas werkt dat niet zo. Zelf produceer ik al tig jaar muziek. Ooit kreeg ik de mogelijkheid importeur te worden van een aantal gitaarmerken, waaronder bijvoorbeeld Rocktron. Machtig mooi leek mij dat toen. Mijn taak was contact opnemen met winkels en orders regelen. Toch bleek het niet meer veel meer te zijn dan leuren en dozen schuiven en stond het enorm ver af van de passie die ik had.
Wat ik deed voelde meer als een verplichting, en daar bovenop kwam dat ik het ook nog eens helemaal niet leuk vond. Het vrije gevoel van ondernemerschap waar ik zo op hoopte, kon ik niet terugvinden.
De (on)vrijheden van het ondernemerschap
Het woord ‘ondernemer’ is een verzamelnaam van iets dat eigenlijk niet bestaat. Een zzp’er die pizza’s rondbrengt is iets heel anders dan een directeur van een bedrijf met 300 man. En dan zitten daar nog behoorlijk wat gradaties tussen.
Elke ondernemer moet zijn eigen broek ophouden. Lopen de klanten weg, dan ben je klaar met je onderneming. Tenzij je nieuwe klanten weet aan te trekken. Dit moet je zelf doen of je kunt de keuze maken om het uit te besteden aan je personeel. Over personeel gesproken, personeel zorgt ervoor dat jouw organisatie kan groeien: in omzet, expertise maar ook qua identiteit. De optelsom van de mensen die binnen het bedrijf werken, bepalen wat je als bedrijf bent. Maar hoe krijg je het juiste personeel? Een zorg op zich tegenwoordig.
Het zekere of onzekere pad
Ben je een bedrijf met personeel, dan heb je het met een beetje mazzel goed gedaan en verdien je een aardige boterham. Alleen moet die salesfunnel wel gevuld blijven. Daar ben jij eindverantwoordelijk voor. Veel bedrijven zijn afhankelijk van een paar grote bedrijven met daarnaast wat kleinere (B2B). Zit je richting B2C, dan is niets zo grillig als de consument. Waar Bol.com en daarna Coolblue heer en meester waren, zie je Amazon steeds meer territorium winnen.
Niets is zeker als ondernemer. Heb je je pensioen geregeld? AOV of Broodfonds? Hoe zit het met je gezin als je omvalt? Bij werknemers is dat allemaal vaak keurig geregeld, maar als ondernemer moet je hier zelf voor zorgen. En velen van ons hebben niets geregeld, ‘die zien het wel’. En dan vraag ik mij af of in die gevallen vrijheid niet leidt tot blindheid en gemakzucht.
De dood of de gladiolen
Ondernemen is wat mij betreft risico nemen, maar ook risico inschatten. Zorgen voor nu, maar ook voor later of voor als het even niet gaat. Maar ook, zorgen voor je gezin, als je dat zelf niet meer kan.
Noem mij ouderwets, maar zo sta ik in het leven. En heb vaak het gevoel dat ondernemers hun ‘ik ben ondernemer en ik bepaal alles lekker zelf’-houding ook gebruiken als een excuus om geen verantwoording te hoeven nemen.
Ooit heb ik een ondernemer die failliet was gegaan de woorden uit horen spreken, ‘ik ga nog liever dood, dan voor een baas werken’. Maar er moest geld komen, want dat was er niet meer. Na wat overredingskracht kreeg ik hem aan het solliciteren waarbij hij meteen werd aangenomen.
En wat blijkt, meneer heeft het enorm naar zijn zin en bouwt zelfs pensioen op. De dood of de gladiolen hoefde hier dus niet van toepassing te zijn.
Ondernemers, ja jij, je weet wel dat jij een ‘echte’ bent. Blijf je ding doen en zorg goed voor jezelf en je omgeving. Voor de anderen, het is geen wedstrijdje ver pissen. Voelt het niet goed, dan is het niet goed. Stop met wat je doet en ga wat anders doen.
Wat je ook doet of gaat doen: succes toppers!